Eten is niet alleen iets dat we in onze mond stoppen en dat ons lichaam voedt, maar dat ook symbool staat voor momenten van samenzijn en verbinding.
Zo zijn er vaak bepaalde gerechten die we direct verbinden aan onze jeugd. Zodra we daar de geur van ruiken, zijn we weer even dat kleine kind dat watertandend aan de keukentafel zit, terwijl onze (groot-) ouder staat te koken en heerlijke aroma’s de keuken vullen. We geven je een inkijkje in een paar van de gezichten achter Odin en in de keuken van hun land van herkomst. Laat je inspireren door de karakteristieke gerechten uit hun jeugd en probeer ze deze zomer zelf ook eens uit! Natuurlijk met de lekkerste biologische en biodynamische producten, die je bij Odin of je lokale bio- of boerderijwinkel kunt halen.
Bonny Schat (Friesland) is Category Manager bij Odin
Ik woon in Drachten, in de Friese Wouden. In veel families in de Friese Wouden (Wâlden in het Fries) werden traditioneel op zaterdag Friese Gele Woudbonen gegeten. Daarom vind ik het leuk om jullie wat over de Wâldbeantjes te vertellen. De Friese Gele Woudboon is een droge boon die, zoals de naam al zegt, groeit in Friesland: in de Friese Wouden. De boon is een oude en wat vergeten variëteit van de gewone boon, maar wordt gelukkig langzaam maar zeker herontdekt.
De bonen gedijen het best op zanderige, goed ontwaterde grond. De oogst vindt altijd plaats bij droog weer rond half september. Tijdens de oogst worden de hele planten meestal in het veld op zogenaamde ruiters, houten stokken in de vorm van een tipi, te drogen gelegd zodat ze niet direct op de grond liggen. Of ze worden rond een paal gestapeld met de wortels naar binnen en de bonen naar buiten gedraaid. Zo kunnen zowel plant als wortel goed drogen. De bonen worden vervolgens gedorst door ze in een jutezak te doen en er met een stok of vlegel op te slaan. Je kunt ook een klein bosje van de planten tegen de binnenkant van een vat slaan. Dan barsten de peulen open en laten de bonen los. Na het dorsen worden de bonen en het afval van elkaar gescheiden. Vervolgens worden de geoogste bonen van kleine plantenresten, zand en stof ontdaan door middel van de zogenaamde ‘Wynjen’-methode: je laat de bonen vanuit de ene emmer in de andere vallen zodat de wind het vuil er tussenuit kan blazen. De bonen smaken aangenaam romig, in vergelijking met andere bonensoorten zijn ze zelfs een beetje zoet.
Naast het hebben van de bekendste provinciale vlag, een eigen taal en een sterke trots op onze eigen provincie, onder andere vanwege de traditionele sporten als fierljeppen, skûtsjesilen en keatsen, mogen Friezen ook graag op vakantie gaan en andere streken en gerechten ontdekken. Dit leidt onder andere tot het recept: ‘Mei it wâldbeantsje oer de wrâld’. Hierin worden Friese wâldbeantsjes uit oma’s tijd gecombineerd met een frisse Mediterraanse salade. De ingrediënten hiervoor haal je best gemakkelijk bij één van de Friese biologische boerderijwinkels.
Benieuwd naar Bonny's recept? Je vind 'm hier.